Taal opent deuren. Of gooit ze keihard dicht. Maar in de internationale politiek telt niet alleen de manier waarop je iets zegt op de boodschap die je brengt. Ook de keuze voor de taal die je hanteert heeft veelal een reden en bijna altijd consequenties. De premier van Kroatië, mijn oud-collega Andrej Plenkovic, was zich daar duidelijk van bewust tijdens het debat gisteren over de toekomst van de EU.
Premier van Kroatië, Andrej Plenkovic
Ook al vindt een dergelijk debat in Straatsburg plaats, een premier zal altijd eerst een boodschap willen brengen aan zijn mensen thuis. Plenkovic begon zijn toespraak dan ook in het Kroatisch. Tegelijkertijd wil je als premier de Europese instellingen overtuigen van Kroatische standpunten. Voor Kroatië, dat aan de buitengrens van de Unie ligt, is de relatie met haar buurregio, de Westelijke Balkan, van groot belang. De invloed van Rusland neemt er toe en in bepaalde landen is er tevens sprake van toenemende IS-sympathieën. Laten we die regio afglijden of vinden we een manier om het gebied te binden aan Europese waarden? Wat mij betreft gebeurt dat niet via een prematuur lidmaatschap van deze landen, maar een goede en sterke relatie is voor beide kanten van groot belang.
Daarover ging de strategie voor de Westelijke Balkan die de Europese Commissie gisteren presenteerde onder leiding van de Oostenrijkse eurocommissaris Johannes Hahn. Wanneer Plenkovic hierover spreekt doet hij dat in het Duits. Een compliment aan EP-voorzitter Tajani geeft hij in het Italiaans en wanneer hij zicht richt tot de voltallige plenaire vergadering gebeurt dat in het Engels. Of in het Frans; je wilt immers ook de relaties met de Fransen goed houden en die houden de positie van hun taal nauwlettend in de gaten.
