Eindelijk! Ruim anderhalf jaar, ofwel 613 dagen, na het Brexit referendum en 334 dagen na het inroepen van artikel 50 nemen de politieke partijen in het Verenigd Koninkrijk langzaam definitief een positie in. Er zijn vandaag nog 400 dagen te gaan voordat het VK de EU zal verlaten – er is dus meer tijd verloren gegaan zonder duidelijke standpunten aan Britse zijde dan de tijd die we nog hebben om het vertrek en de overgangsperiode te regelen en de toekomstige relatie tussen het VK en de EU vast te leggen.
Jeremy Corbyn, leider van de grootste oppositiepartij Labour, pleitte vandaag voor een douane-unie tussen het VK en de EU. Dat betekent toegang tot de Europese markt voor Britse goederen en dezelfde douane-tarieven en heffingen als de EU op import uit derde landen. Deze aanpak houdt de handel tussen de EU en het VK relatief eenvoudig omdat er tussen de landen van de douane-unie geen interne tarieven en heffingen zijn. Een aanpak die ook voor het Nederlandse bedrijfsleven een stuk aantrekkelijker is.
Labour kiest hiermee voor een zachte Brexit. Dit in tegenstelling tot de Conservatives van Premier May, die eind vorig jaar, gedwongen door de realiteit steeds verder richting een pragmatische aanpak leek op te schuiven, maar dit jaar keihard werd teruggefloten door leden van haar eigen partij en regering. De Conservatieven zijn daarmee de partij van de harde Brexit en dus van mogelijke heffingen, tarieven en lange douaneformaliteiten over en weer.
Het gedrag van de Britse partijen doet me denken aan die twee terries op de “Black & White” whisky. En dat is niets nieuws in de Britse politiek. De twee grote partijen bepalen hun Europa-standpunt vaak in relatie tot de ander en afhankelijk van het feit of ze in de oppositie zitten of de regering vormen. Was Thatcher (met gebreide Europese vlaggen trui!) ooit voor toetreding tot de EEG; later ontpopte ze zich tot fervent tegenstander. En ook Labour draaide na de liefdesverklaring van Tony Blair Europa alweer snel een koude, of toch minstens onverschillige, schouder toe.
Om het nog ingewikkelder te maken: de witte, constructieve opstelling van Corbyn wordt zeker niet gedeeld door zijn hele partij. Al jaren zitten er in hun kamerfractie fervente tegenstaanders van de EU naast voorstanders, Brexiteers naast Remainers. Net als bij de Conservatieven overigens. Dat kan de stemmingen in het lagerhuis nog flink moeilijk maken – en partijleiders nog flink in de problemen brengen…
De Britse politiek blijft de grootste onzekere factor in dit proces. En het zou me niet verbazen als de temperatuur in Westminster de komende maanden nog veel verder oploopt. Juist omdat het niet zo zwart-wit is als de witte Westie en de zwarte Scottie op ons whiskey label. Je zou voor minder naar de fles grijpen… “Black & White” dan wel – het merk dat oorspronkelijk op de markt gebracht werd onder de naam “House of Commons”… – o ironie!
